Opgebrand en uitgeblust!

Weer een blog over burn- out?

NEE ! Opgebrand en uitgeblust door wat anders dit keer…Vandaag, de dag na Pinksteren al een flinke reis achter de boeg. Mijn jongste zoon ophalen van een wel heel bijzonder evenement.

Het NPK. Het Noordelijk Pinkster Kamp van de scouting. Alle noordelijke provinciën zijn hier vertegenwoordigd door jeugd die bij scouting zitten.

Dan denk je? Wat is daar nu bijzonder aan?

Nou als je je gaat beseffen dat er in 1 weekend een volledig dorp uit de grond wordt gestampt, met 3800 kinderen !!! Dan krab je je wel even achter de oren.

Jawel, 3800 kinderen, gewoon op een kale vlakte op het militaire terrein de Marnewaard bij Lauwersoog. Een machtig mooi terrein voor zo’n groot spektakel.

En het mooiste van allemaal?

Ik heb er geen een met stress zien rondlopen! Terwijl ze het echt niet luxe hebben. Geen caravan of op zijn minst wc gebouwen, nee hoor, gewoon een stuk plastic tussen palen en daar een chemisch toilet tussen. Koken op elektrisch of op een gaspit? Nee hoor, iedere patrouille moet voor zijn eigen kookvuur zorgen, een eigen keuken bouwen, een hakblok voor het hout en een paar balken om een vuur om op te zitten, thats it… back to basic. Er staat een tentdoek met een jerrycan water, mocht je de behoefte hebben om je te wassen op de wasplaats. Water zit als je geluk hebt binnen redelijke loopafstand in een tapkraantje in de buurt, heb je pech dan mag je een flink eind sjouwen om water te halen.

3800 kinderen en weet ik wel niet hoeveel begeleiders die allemaal vrijwillig hieraan meewerken.

Wat een festijn, wat een plezier en wat gaat het er gemoedelijk en ontspannen aan toe. Natuurlijk is het zwaar, ze moeten nog een hike (bepaalde route die je met kompas en uitleg moet lopen) lopen, met niet meer dan een klein rugzakje op. Elke ochtend vroeg opstaan en ’s avond gezellig met elkaar om het vuur zitten, zelf wacht houden bij het algemene vuur (vuurwacht) want dit moet altijd blijven branden, ook in de nacht.

Ze doen leuke spellen, worden bezig gehouden door de spelleiding en hebben geweldige thema’s. Dit jaar Hollywood.

Maar het allermooiste vind ik dat ze er allemaal gewoon zijn. Natuurlijk zal er wel eens een traan gelaten zijn, zal er gemopperd zijn en mensen even boos zijn geweest, sommigen even teleurgesteld of verdrietig, of gewoon moe zijn geweest of pijn hebben gehad. Dan was er elke keer wel een mede scout die zich even over je ontfermde, je even met rust liet, omdat je dat nodig had, of dat je gewoon mocht zijn zoals je bent. Heerlijk om te zien dat dit soort dingen bevestigd waar ik ook volledig achter sta.

Soms moet je gewoon even terug naar af.

Primitief leven, er gewoon zijn elkaar respecteren, helpen en vooral elkaar in hun waarde laten. Je hebt het allemaal al druk genoeg met jezelf en het bezig zijn met de natuur en ” overleven”. Geen ingewikkelde gedachten, tig afspraken of andere dingen waar je je zorgen over moet maken.

Gewoon 4 dagen genieten van het zijn met elkaar en met zijn allen de verantwoordelijkheid dragen dat je er mooie dagen van maakt!

En ja dan kom je thuis.

De tas minstens nog halfvol met schone kleren. Je gezicht half onder de verf en het zand. En dan die blik en die houding, opgebrand en uitgeblust. Omdat je gewoon zo volop hebt genoten, alles intens hebt beleefd, je niet belemmerd bent in je doen en laten en je je energie voor 100 % hebt gegeven. Dan ben je gewoon moe…

Maar het mooie van deze moeheid?

Hier kun je van genieten, deze moeheid laat je voelen dat je even 4 dagen intens geleefd en gewerkt hebt, je lol hebt gemaakt en feest hebt gevierd. Daar mag je gewoon heerlijk moe van zijn, dat heb je verdient.

Deze moeheid gun ik eigenlijk iedereen, eens in de zoveel tijd. Misschien moeten we maar eens collectief dit soort kampen gaan houden voor mensen die juist door het dagelijks leven afgebrand en uitgeblust zijn. Die alleen maar de negatieve variant nog kennen. Die gaan dan weer ervaren dat je ook vanuit ontspanning en plezier soms helemaal opgebrand en uitgeblust kunt zijn, dat je je vol genot kunt overgeven aan die moeheid en je na een paar dagen denkt: Wauw ik ben er weer bovenop en wat heeft het me eigenlijk veel extra energie opgeleverd.

Voor nu ligt er hier 1 languit op de bank.

Vanavond maar even kijken wat het huiswerk voor morgen is, want school gaat gewoon door. Hij zal het een paar dagen moeilijk hebben, maar de nieuwe whatsappgroep met alle nieuwe vrienden en kennissen die hij daar heeft opgedaan en de mooie sweater met scoutinglogo zullen er voor zorgen dat deze dagen hem nog lang bijblijven en mocht hij het een keer moeilijk hebben dan weet ik zeker dat alleen al het beleven van zo’n weekend er voor zorgt dat hij dan even doorzet, want hij weet dat het daarna goed rusten is vanuit tevreden ontspanning..

Zullen we hier een voorbeeld aan nemen en eens kijken of wij nog kunnen voelen hoe het is om vanuit iets moois en positiefs even volledig opgebrand en uitgeblust te zijn?