De dood

Jeetje zeg, dat staat er wel heel cru. De dood, nou ik kan je zeggen dat het ook zo is. De dood is cru. Zo ben je er nog en zo ben je weg.

Iets waar je niet zo heel erg bij stil staat.

Wij zijn zo gewend om maar in ons dagelijkse bestaan door te gaan, dat pas als de dood dichtbij komt je ineens er weer eens bij stil moet staan. Wij deden dit afgelopen jaar net iets te vaak, moeten stilstaan bij een dierbare die overleden is.

Ja letterlijk moet, want jee wat komt er allemaal bij kijken. Al die dingen die ineens geregeld moeten worden. Een hele rits, waar eigenlijk niemand in het leven echt op voorbereid wordt. Natuurlijk heb je wel eens over liedjes nagedacht ofzo, maar er echt stil bij staan? Nee eigenlijk willen we dat niet echt en eerlijk, daar krijgen we ook helemaal geen les in ofzo.

Hoe leer je wat te doen met leven en dood?

Het afscheid nemen is een feit. Je probeert er met zijn allen iets moois van te maken, maar ook hierin blijkt dat mocht je niet goed afstemmen op elkaar dat juist in een periode waarbij emoties een grote rol spelen er zo maar iets anders kan lopen. En we leren allemaal rekenen en taal op school, we leren heel veel praktische dingen, maar de dood? Daar hebben we het eigenlijk niet over. Dat is een beetje een dingetje waar we allemaal “last” van hebben, maar wat er wel bij hoort.

Terwijl omgaan met de dood iets is waar we zoveel van kunnen leren. De manier waarop je er mee omgaat, het feit dat in zo’n week een lach en een traan hand in hand gaan. Dat zo iets je band kan helen, maar ook binnen een paar emoties kan breken.

Heel veel mensen hebben er nog weinig mee te maken gehad.

Dan is het toch een hele schrik en ontdek je wat er allemaal moet gebeuren. Sommige mensen weten door een slopende ziekte dat ze er gedwongen al mee aan de slag moeten, want het einde is in zicht.

En toch is er nergens een les in ons leven die ons leert hoe je hier mee om kunt gaan. Die ons laat zien dat er meerdere mogelijkheden zijn om er mee om te gaan. Die ons laten zien wat er allemaal bij komt kijken, maar die ook gewoon leert dat de dood bij ons leven hoort.

Het is een onderdeel van de cyclus die wij hier op aarde doorlopen.

De eerste jaren krijgen we enorm veel lessen en kijk eens hoeveel uren je op school zit om van alles te leren, maar als het richting de dood gaat, houdt het vaak op, letterlijk, waarom niet regelmatig een cursus om er eens actief bij stil te staan?

Ik gun het een ieder dat we deze dingen en de manieren waarop we met onze dood omgaan wat makkelijker tot ons kunnen nemen. Niet pas op het moment dat het zo ver is, niet pas wanneer het je onverwacht overkomt of wanneer je er noodgedwongen naar toe leeft. Ik gun het je dat je door het erbij stilstaan je mag ontdekken dat je in dit leven nog meer mag groeien en beleven, dat je leven niet zo “doods”is als dat het soms eigenlijk wel aanvoelt.

Nee het zou een onderdeel van ons dagelijks leven mogen zijn. En dan heus niet alleen in de dood van een medemens. Dat is wel heel heftig, maar er zijn ook zat momenten in je leven dat je afscheid moet nemen van iets of iemand in een andere minder heftige variant.

Ik gun het een ieder dat we leren hoe we dit een plek in ons leven geven.

Hoe we hier voor onszelf een les uit kunnen halen en hoe dit er voor kan zorgen dat wij uiteindelijk er met een goed gevoel aan terug kunnen denken. Daardoor ook weer in staat zijn door te gaan met de dingen in ons leven.

En hierin heb ik ontdekt dat de natuur ons nog zoveel mooie lessen kan leren. Lessen over leven en dood. De lessen over hoe je hier mee omgaat en wat je er mee kunt doen. Lessen en inzichten over hoe je in het leven staat en welke dingen er nu wel en niet belangrijk zijn. Lessen die er voor zorgen dat als je ze wilt zien, je een mooier mens maken. Een mens wat open staat voor alles, een mens wat volop kan genieten van alles om zich heen en zelfs van het feit dat de dood in en om ons heen is en dat het een onderdeel van ons leven is.

Het feit dat de cyclus bij de een zo veel anders loopt dan bij de ander.

Dat we daar geen invloed op hebben, maar dat we ons er in veel gevallen wel enorm tegen gaan verzetten. We worden boos omdat het niet eerlijk is, we worden verdrietig omdat het te snel, te vroeg, te onverwacht is. We worden negatief in onze gedachten. Pff waar leef ik voor als het zo eindigt?

Merk jij nu dat je last hebt van de dood of momenten in je leven die je letterlijk doodongelukkig maken? Plan dan eens een wandeling in de natuur met mij. De eerste wandeling is altijd vrijblijvend en gratis. En wie weet leer jij ook door de lessen van de natuur dat we het hele pakketje krijgen, leven en de dood..